We hebben allemaal onze grenzen, of het nu gaat om sociaal contact, mentale weerbaarheid, workload of fysieke kracht. Ook als je sport, is het belangrijk om beetje bij beetje te kijken hoever je kan gaan. Te snel te hard pushen en je riskeert een blessure. Maar daarnaast laten we ook te vaak anderen over onze grenzen gaan. Ook al is het in banale situaties en heb je er eigenlijk “niet veel last van”. Die banale situaties waarin iemand over je grens gaat, zijn niet zo onbeduidend als ze lijken.
Wat er gebeurt als je over je grenzen laat gaan
Weet je niet wat het betekent wanneer iemand over je grenzen gaat? Laat ik het schetsen met een uit het leven gegrepen voorbeeldje. In de lente van 2022 was het weer zover: de stickeractie van het Rode Kruis. Ik stopte aan een verkeerslicht en een man en vrouw stapten op mij af. Ik deed het raampje open en grabbelde een briefje van 5 euro uit mijn handtas. Toen ik opkeek, merkte ik dat de man en vrouw gevolgd werden door een derde persoon, duidelijk een reporter. Ik deed heel opvallend teken dat ik niet geïnterviewd wilde worden. Blijkbaar was de dame die de stickers verkocht een Oekraïnse vluchtelinge, wat enige nieuwswaarde met zich meebracht. Leuk voor haar (denk ik), niet voor mij. Ik wapperde met mijn armen, en schudde mijn hoofd (hoeveel duidelijker kan een mens zijn?), maar toch duwde de man me een microfoon onder mijn neus en stelde hij vragen als “wat vindt u van deze dame? Wat vindt u van de stickeractie? Wat vindt u van het werk van het Rode Kruis?” In plaats van de microfoon weg te duwen en de heer in kwestie op zijn plaats te zetten, antwoordde ik braaf op de vragen, waardoor ik hem ongewild over mijn grenzen liet gaan. Niet dat die man daarmee inzat, hij had zijn interview. Maar ik bleef er wel mee zitten. Ik was razend. Kwaad op de man, maar vooral ook op mezelf. Kwaad omdat ik hem over mijn grens liet gaan, maar tegelijk ook kwaad omdat ik er zo zwaar aan tilde. “Doe toch niet zo onnozel, het is toch niet zo erg. Je bent belachelijk aan ‘t doen. Er is toch niets gebeurd, moet je daar nu weer moeilijk over doen? ‘t Is nu voorbij, laat het los”. Ook ‘s avonds overliep ik de hele situatie nog tot ik in slaap viel en de volgende dag passeerde het mijn gedachten nog meermaals. Zo kan je zelf ongetwijfeld ook een of meerdere situaties oproepen waar je over je grenzen liet gaan, en het maar liet begaan “omdat het nu toch niet zo erg is, zeker!”. We willen niet belachelijk doen of ‘die moeilijke’ zijn, dus laten we anderen over onze grenzen gaan. Telkens weer.
Grenzen zijn grenzen
Toch is het belangrijk dat je je grenzen stelt. Je hoeft je er zelfs niet voor te verantwoorden of je slecht te voelen omdat je iemand een halt toeroept. Dat is waar jouw grens ligt. Die andere persoon doet misschien even moeilijk, maar gaat dan verder met zijn dag. En de kans dat hij of zij in latere situaties meer rekening gaat houden met jouw grenzen, is des te groter. Vaak laten we mensen over onze grenzen gaan omwille van wat ze van ons zullen denken. Of om hen tevreden te stellen. Maar die ja aan een ander, is een nee aan jezelf. Elke keer je een ander tevreden stelt door over je eigen grenzen te gaan, stel je jezelf teleur. Het is aan jou om je grenzen te bewaken, een ander gaat dat niet voor jou doen. Die kan ze alleen respecteren als jij ze duidelijk aangeeft. Hoe beter jij wordt in het aangeven van je grenzen, hoe beter je je er ook bij zal voelen. Ik help je met Studio ACT om jezelf beter te leren kennen en ontdekken wat voor jou belangrijk is. Zo kan jij duidelijk aanvoelen en aangeven wanneer iemand iets doet waar jij je niet goed bij voelt.